Shoah_Naomi
Geregistreerd op: 10 Jan 2011
Berichten: 4
Woonplaats: Breendonk
|
 Geplaatst: 11-01-2011 21:12:24 Onderwerp: Dagelijks leven in breendonk |
 |
|
|
het begin
In het begin viel alles best nog mee hoor, maar na verloop van tijd werd het toch heel zwaar, door het strengere regime en de stijgende werkdruk. De eerste dode die er viel was Julius Nathan, op 17 januari 1941. Hij was een Joodse immigrant. De situatie verergerde nog na de inval van de Duitsers in de Sovjet-Unie op 22 juni 1941
Slaapplaats
de gevangen verbleven in betonnen kazematten, 48 personen per kamer, verdeeld over twee rijen bedden met telkens drie bedden boven elkaar gestapeld. De kamers waren ijzig koud! er stond wel een vuurtje, maar deze mocht nooit aan. De ramen mochten overgens nooit open, waardoor er nooit geen luchtcirculatie was en er dus schimmel ontstond op de muren. Per kamer waren er twee emmers voor de behoeften, maar die werden ook gebruikt om te kuisen. dus het stonk daar verschrikkelijk. Ze sliepen op strooien bedjes VOL ongedierte. en als bij het opstaan volgens de SS'ers die bedjes niet goed opgemaakt werden, kregen ze die dag geen eten.
Eten
zekregen per dag 250 gram brood, vier koppen ersatz-koffie en een liter watersoep, gemaakt met rapen en bieten. Een dergelijk regime veroorzaakte diarree, die vaak dodelijk was voor deze verzwakte gevangenen. Een gevangene die zijn behoefte moest doen, moest toestemming vragen aan de bewaker. Er kon toestemming verleend worden, maar evengoed kon dit geweigerd worden, gevolgd door een slag met de knuppel of de zweep.
Sommige gevangen probeerden gras te eten, toen de honger te sterk werd, maar werden hiervoor zwaar afgestraft. De voedselpakketten, die door het Rode Kruis werden opgezonden, werden door de SS'ers voor de varkens geworpen, terwijl de gevangenen toekeken.
Arbeid
ze moesten om half 6 opstaan ( in sommige periodes was dat om vier uur) dan kregen ze twee minuten om zich te wassen, zonder zeep op handdoek. Om halfacht moesten ze marcheren naar de binneplaats, als dit volgens de SS'ers niet te snel ging, kregen ze zweepslagen ( zwepen die versterkt waren met ijzerdraad) , liefst op hen oren of zweren.
einde
De eerste gevangenen moesten, onder toezicht van soldaten van de Wehrmacht, 250.000 m3 à 300.000 m 3 zand, aarde en gruis verplaatsen uitsluitend met handenarbeid, om o.a. ruimte te maken voor nieuwe barakken. Deze nieuwe barakken, de zogenaamde "jodenbarakken", moesten dienen om de grote toevloed aan gevangen Joden te kunnen opvangen. Verder was deze dwangarbeid totaal nutteloos en had als enig doel de gevangenen af te beulen. De zwaksten moesten zware zakken vol aarde sjouwen, berm af, berm op. Deze zakken van dertig tot veertig kilo betekenden in feite een doodstraf voor deze gevangenen. Dit zware werk ging door tot halfzes. Daarna moest men vlug in het gelid gaan staan. Ging dit niet snel genoeg, dan kregen deze uitgeputte gevangenen straffen. Zij moesten op de grond liggen, met de spade in de hand, weer rechtop staan, weer gaan liggen, tot de bewakers voldoening hadden. Wie dit niet snel genoeg deed kreeg een steen naar het hoofd geworpen, of de bewakers schopten tegen het hoofd van de ongelukkige, of sprongen op zijn rug. Wie deze omstandigheden overleefde, werd als sterk beschouwd en werd naar Duitsland gedeporteerd. |
|
